Ζώντας σε μία πάρα πολύ δύσκολη εποχή, εποχή της κρίσης, της ανασφάλειας, της αβεβαιότητας, βλέπω τριγύρω μου ανθρώπους παραδομένους. Παραδομένους στην εποχή τους και κρυμμμένους πίσω από το δαχτυλό τους και πίσω από την φράση ''έτσι είναι τα πράγματα, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς''.Βλέπω ανθρώπους μίζερους, αγέλαστους, άχρωμους.! Καταννοώ την ΄΄δυσκολία'' του πράγματος.
Όλοι λίγο πολύ (πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων ) στο ίδιο καζάνι βράζουμε. Αλλά λέω βρε παιδί μου, μήπως, μήπως έχουμε αφεθεί πάρα πολύ? Μήπως μας βολέυει αυτή η κατάσταση? Μήπως αν δούμε τα πράγματα από μία άλλη σκοπιά, αν κοιτάξουμε λίγο τους εαυτούς μας? Αν τους αγαπήσουμε λίιιιιιιγο παραπάνω ο καθένας μας κάτι γίνει. Αν νιώσουμε ότι είμαστε έστω λίγο καλύτεροι από αυτό που μας έχουν ''πείσει'' ότι αξίζουμε ίσως κάτι να αλλάξει? Αν αλλάξουμε εμείς ίσως να μπορέσουμε να βρούμε αυτό το φως στην άκρη του τούνελ?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου