Στην Ελληνική Μυθολογία ο Έρως ήταν ο φτερωτός θεός της αγάπης. Σύμφωνα με τον μύθο όταν χτυπούσε με τα βέλη του δύο ανθρώπους αυτοί ερωτεύονταν παράφορα.
Πόσα λογοτεχνικά βιβλία, τραγούδια, ποιήματα, δοκίμια, σενάρια έχουν γραφτεί προς τιμήν του.
Πόσοι άνθρωποι έχουν πονέσει, κλάψει, αγαπήσει, μιλήσει, έχουν οδηγηθεί στα άκρα για χάρη του.
Ακόμα και γιορτή του φτιάξανε για να τον τιμήσουν.
Μα πάνω από όλα ο Έρωτας είναι ''ύπαρξη''. Είναι λόγος ζωής, δημιουργίας, έμπνευσης . Είναι ανίκητος όπως πολύ σωστά είχει γράψει ο Σοφοκλής στην Αντιγόνη!
Δεν υπάρχει άνρθωπος που να μην έχει ερωτευθεί έστω και μία φορά στην ζωή του.
Όλοι αναζητούμε αυτόν τον φτερωτό θεό που θα ''ταρακουνήσει'' την καρδούλα μας και θα μας κάνει να ψάξουμε τα όρια μας. Να δούμε πόσα μπορούμε να κάνουμε για κάποιον, μέχρι που μπορούμε να φτάσουμε. Και εν πάση περιπτώση είναι λόγος ύπαρξης.
Μας ανεβάζει, μας φτιάχνει την διάθεση, μας απογειώνει, μας τονώνει και μας δίνει ελπίδα για περισσότερα.
Είναι το προτελευταίο σκαλοπάτι του υπέρτατου αγαθού της αγάπης!
Ερωτευθείτε λοιπόν -αν δεν είστε ήδη- όσο περισσότερο γίνεται.
Σκεφτείτε πόσο πολύ μπορεί να σας δώσει δύναμη η συντροφικότητα και πόσα εμπόδια μπορείτε να νικήσετε στο διάβα του.
'' Έρως ανίκατε μάχαν, Έρως, ός εν κτήμασι πίπτεις, ός εν μαλακαίς παρειαίς νεάνιδος εννυχεύεις, φοιτάς δ’ υπερπόντιος εν τ’αγρονόμοις αυλαίς, καί σ’ούτ’ αθανάτων φύξιμος ουδείς ούθ’αμερίων σέ γ’ανθρώπων. Ο δ’έχω μέμηνεν.'' - Σοφοκλής - Αντιγόνη.
Μετάφραση
Έρωτα, που δε γονάτισες ποτέ στον πόλεμο,
Έρωτα, που ορμάς και γεμίζεις την πλάση,
που στ’ απαλά τα μάγουλα
της κόρης νυχτερεύεις,
που σεργιανάς τις θάλασσες και των ξωμάχων τα κατώφλια,
κανείς δε σου γλυτώνει
μηδέ θνητός
μηδέ αθάνατος.
φωλιάζεις στο κορμί και το μανίζεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου